Ανώδυνος Τοκετός
Είναι η σωματική αλλά και η ψυχολογική προετοιμασία της εγκύου για να ανταποκριθεί στις ανάγκες της εγκυμοσύνης και του τοκετού.
Ο όρος «ψυχοπροφυλακτική» έχει συνδυαστεί με τον ανώδυνο τοκετό,δεν πρέπει όμως να συγχέεται με τις φαρμακευτικές μεθόδους που χρησιμοποιούνται για να ελαττώσουν τον πόνο της επίτοκης οι οποίες παρεμποδίζουν την ενεργό συμμετοχή της μητέρας στο γεγονός του τοκετού.
Μία αναδρομή στην ιστορία μας δείχνει πως η προσπάθεια να αντιμετωπισθεί ο τοκετός με λιγότερο πόνο χρονολογείται ήδη από το 1850.
Γιατροί όπως οι Cerling, Lafontaine, Dubtovolskaia & PaulSoire εφήρμοσαν με επιτυχία τη μέθοδο της ύπνωσης με υποβολή, η οποία διαδόθηκε πολύ στη Ρωσία τον επόμενο αιώνα, μετά την επίσημη ανακοίνωση της μεθόδου στο μαιευτικό συνέδριο του Innsbruk το 1922.
Οι ανακαλύψεις του Pavlof που σχετίζονται με τη θεωρία των εξαρτημένων αντανακλαστικών άρχισαν να εφαρμόζονται στη μαιευτική το 1930 ,όπου το αντανακλαστικό συστολή – αναπνοή υποκαθιστά αυτό της συστολής-πόνου.
Πολύ διαδεδομένη μέχρι τις μέρες μας είναι η μέθοδος του Γάλλου μαιευτήρα Fernand Lemaze,η οποία εφαρμόζεται ευρέως και στη χώρα μας.
Συνιστάται στη ρυθμική αναπνοή,που υποβάλλει τη μητέρα σε μία διαδικασία πλήρους ελέγχου του σώματος κι έχει δεχτεί αρκετές επικρίσεις σχετικά με το πόσο αυτό είναι εφικτό και επιθυμητό την ώρα του τοκετού.
Μία αναδρομή στην ιστορία μας δείχνει πως η προσπάθεια να αντιμετωπισθεί ο τοκετός με λιγότερο πόνο χρονολογείται ήδη από το 1850.
Γιατροί όπως οι Cerling, Lafontaine, Dubtovolskaia & PaulSoire εφήρμοσαν με επιτυχία τη μέθοδο της ύπνωσης με υποβολή,η οποία διαδόθηκε πολύ στη Ρωσία τον επόμενο αιώνα,μετά την επίσημη ανακοίνωση της μεθόδου στο μαιευτικό συνέδριο του Innsbruk το 1922.
Οι ανακαλύψεις του Pavlof που σχετίζονται με τη θεωρία των εξαρτημένων αντανακλαστικών άρχισαν να εφαρμόζονται στη μαιευτική το 1930 όπου το αντανακλαστικό συστολή – αναπνοή υποκαθιστά αυτό της συστολής – πόνου.
Πολύ διαδεδομένη μέχρι τις μέρες μας είναι η μέθοδος του Γάλλου μαιευτήρα FernandLemaze,η οποία εφαρμόζεται ευρέως και στη χώρα μας.
Συνιστάται στη ρυθμική αναπνοή,που υποβάλλει τη μητέρα σε μία διαδικασία πλήρους ελέγχου του σώματος κι έχει δεχτεί αρκετές επικρίσεις σχετικά με το πόσο αυτό είναι εφικτό και επιθυμητό την ώρα του τοκετού.
Η Μαρί Μοντεσόρι και αργότερα, ο FredericLeboyer υποστήριξαν ότι ο πόνος κατά τον τοκετό γεννιέται από το φόβο του αγνώστου και τη στεγνά κλινική ατμόσφαιρα της αίθουσας τοκετού.
Συστήνουν την απομάκρυνση της επιτόκου από το δυσάρεστο περιβάλλον του μαιευτηρίου και την απόλαυση του γεγονότος της γέννησης μακριά από φώτα,χειρουργικά τραπέζια και οτιδήποτε καλλιεργεί στο μυαλό της επιτόκου τη φοβία της επέμβασης στο ανθρώπινο σώμα .
Αντί γι’αυτό, προτείνουν τον τοκετό στο σπίτι,με τη βοήθεια του γιατρού και της μαίας,δίπλα στα αγαπημένα πρόσωπα και μέσα στο οικείο περιβάλλον της μέλλουσας μητέρας.
Η ψυχοπροφυλακτική, όπως εφαρμόζεται στις μέρες μας,βασίζεται στη γνώση που απαιτείται να έχει η έγκυος,από την πρώτη κιόλας στιγμή της εγκυμοσύνης της, σχετικά με τις αλλαγές στο σώμα της,τα στάδια της εγκυμοσύνης,τον τοκετό, το θηλασμό και την περίοδο της λοχείας.
Η γνώση αυτή έχει ως αποτέλεσμα τον περιορισμό του φόβου και την όσο το δυνατόν καλύτερη αντιμετώπιση της εγκυμοσύνης και του τοκετού.Ο έκτος μήνας της εγκυμοσύνης θεωρείται η καταλληλότερη εποχή για να ξεκινήσει η μέλλουσα μητέρα τα μαθήματα ψυχοπροφυλακτικής.
Τα μαθήματα αυτά αφορούν την ανατομία του σώματος,διάφορες τεχνικές αναπνοής που θα της φανούν χρήσιμες κατά τους τελευταίος μήνες και τις οποίες μπορεί να εφαρμόσει στον τοκετό,καθώς και στάσεις του σώματος για την ώρα του τοκετού.Επίσης, μαθαίνει πώς να τρέφεται σωστά, πώς να φροντίζει το στήθος της ώστε να προετοιμαστεί για το θηλασμό και ορισμένες ασκήσεις που θα την βοηθήσουν να διατηρήσει την ευλυγισία της τους μήνες αυτούς.
Ο ρόλος της ψυχοπροφυλακτικής,όμως,δεν σταματά εδώ.
Η μαία βρίσκεται στο πλευρό της μητέρας και μετά τον τοκετό,δίνοντας συμβουλές για την περιποίηση του βρέφους,το άλλαγμα,τον καθαρισμό των γεννητικών του οργάνων και την καθοδηγεί στην εμπειρία του θηλασμού.