Αιτίες Συνεχόμενων Αποβολών
Συνήθως οι περισσότερες αποβολές (ποσοστό 50-70%) οφείλονται σε ανωμαλία του εμβρύου εξαιτίας μεταλλάξεων, δηλαδή διαταραχών στα γονίδια, που είτε κληρονόμησαν τυχαία από τους γονείς
ή συνέβησαν λόγω επίδρασης τυχαίων βλαπτικών εξωτερικών παραγόντων,όπως τοξικές χημικές ουσίες
και φάρμακα, ακτινοβολία, υπερθερμία, κλπ.
Το γεγονός αυτό θεωρείται ένα απόλυτα φυσικό φαινόμενο που εμποδίζει την ανάπτυξη ενός εμβρύου
που σχηματίζεται από όχι φυσιολογικά γεννητικά κύτταρα που υπάρχουν στο σώμα κάθε ανθρώπου.
Θα πρέπει επομένως να τονισθεί, ότι η αποβολή αποτελεί μια πρόνοια της Φύσης να «διώξει» έναν παθολογικό οργανισμό.
Άρα κατά κάποιον τρόπο η Φύση προβλέπει και δεν αφήνει να γεννηθεί ένας άνθρωπος που δεν είναι φυσιολογικός .
Γι’ αυτό η συνήθης συμβουλή σε κάθε ζευγάρι που είχε την ατυχία μιας αποβολής είναι η ενημέρωση για τις τυχόν αιτίες που ευθύνονται και η προτροπή να προσπαθήσει ξανά για μια κύηση γνωρίζοντας ότι έχει τις περισσότερες πιθανότητες για επιτυχή έκβασή της,αφού προηγουμένως υποβληθεί σε κάποιες απλές εξετάσεις από αυτές που θα αναφέρουμε πιο κάτω.
Όταν όμως το δυσάρεστο φαινόμενο των αποβολών εμφανίζεται ξανά και ξανά, τότε εκτός της μικρής πιθανότητας να χάνονται συνεχώς κάποια όχι φυσιολογικά έμβρυα, θα πρέπει να αναζητήσουμε και μια παθολογική αιτία που τις προκαλεί και ευθύνεται για αποβολή ενός φυσιολογικού κυήματος.
Οι αιτίες αυτές είναι οι εξής :
Μια λοίμωξη, όπως τοξόπλασμα, κυτταρομεγαλοϊό, λιστέρια, μυκόπλασμα, ερυθρά κ.α. στο πρώτο τρίμηνο. Γίνονται ειδικές εξετάσεις αίματος και κολπικού υγρού για την διάγνωση λοίμωξης από αυτά τα μικρόβια.
Ανατομικές ανωμαλίες της μήτρας, κυρίως συγγενή διαφράγματα, ενδομητρικές συμφύσεις, υποβλενογόνια ινομυώματα κ.α. Γίνεται συνήθως ένα ενδοκολπικό υπερηχογράφημα. Μπορεί όμως να γίνει και υδρο-υστερογραφία, τρισδιάστατο υπερηχογράφημα, υστεροσαλπιγγογραφία, υστεροσκόπηση.
Ορμονικές διαταραχές που έχουν σαν αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός πτωχού – ανεπαρκούς ενδομητρίου,που δεν θα μπορεί να θρέψει ένα έμβρυο
στις πρώτες εβδομάδες της ζωής του.Γίνονται ειδικές εξετάσεις για μέτρηση ορμονών. Μπορεί επίσης να γίνει λήψη ενδομητρικού ιστού για ιστολογική εξέταση, ανοσοϊστοχημικό έλεγχο και μέτρηση ειδικών πρωτεϊνών. Μεταβολικά και αυτοάνοσα νοσήματα όπως, σακχαρώδης διαβήτης, αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο, κολλαγονώσεις κ.α.
Διαταραχές της πηκτικότητας του αίματος, νοσήματα γνωστά σαν θρομβοφιλίες.
Γίνονται οι αντίστοιχες ποιοτικές δοκιμασίες και ποσοτικές μετρήσεις των παραγόντων πηκτικότητος. Γενετικά νοσήματα, δηλαδή διαταραχή στη δομή των χρωματοσωμάτων -γονιδίων ενός εκ των δύο συζύγων- Εάν κάνουμε τον έλεγχό μας μέχρι αυτό το σημείο, θα βρεθεί παθολογική αιτία περίπου σε 1 στις 4 περιπτώσεις ζευγαριών με επαναλαμβανόμενες αποβολές.
Οι περισσότερες περιπτώσεις παραμένουν σχετικά αδιευκρίνιστες. Στις περιπτώσεις αυτές έχουν ενοχοποιηθεί ανοσολογικές αιτίες και διαταραχές
που έχουν σαν αποτέλεσμα την απόρριψη του εμβρύου σαν ξένο σώμα.
Στις φυσιολογικές εγκυμοσύνες έχει βρεθεί ότι η μητέρα αναπτύσσει έναν προστατευτικό μηχανισμό προς το έμβρυό της (που γι’ αυτήν είναι ένα είδος μεταμόσχευσης ενός ξένου οργανισμού προερχόμενου κατά 50% από κύτταρα του συζύγου και λογικά θα έπρεπε να τον καταστρέφει) και καταφέρνει όμως να συμβιώσει μαζί με αυτό επί 9 μήνες χωρίς προβλήματα.
Η προστασία αυτή δημιουργείται από το ανοσοποιητικό σύστημα και συμμετέχουν κύτταρα του αίματος (λεμφοκύτταρα) και πρωτεϊνικές ουσίες (αντισώματα, κυτοκίνες, κ.α.) που εγγυούνται την σωστή ανάπτυξη στο έμβρυο. Όταν αυτός ο προστατευτικός μηχανισμός αποτύχει, τότε η μητέρα αποβάλει το έμβρυο της.
Τα τελευταία χρόνια, οι πρόοδοι στον τομέα της ανοσολογίας με την μελέτη της ιστοσυμβατότητος στις μεταμοσχεύσεις οργάνων σώματος μας έδωσε την δυνατότητα να κατανοήσουμε αρκετά στοιχεία από τους μηχανισμούς που συμμετέχουν και στην κύηση.